Əczaçıların etiketlərində olduğu kimi, üzərində “Xarici istifadə üçün” yaza bilən kitabxanası olan neçə kişi var.
Ədəbiyyatda paslanmış silahı götürməyə qarşı heç bir qanun yoxdur; önəmli olan bıçağı itiləmək və qulpunu əlinə uyğunlaşdırmaq üçün yenidən düzəldə bilməkdir.
Əzab heç bir şey deyil. Hər şey sevdiyiniz insanların əziyyət çəkməsinin qarşısını almaqdır.
Qadınlarda, xüsusən də uşaq təbiətli qadınlarda tez-tez belə bir anomaliya müşahidə olunur ki, onlar yalanda eyni zamanda böyük cəldliyə və bacarıqsızlığa malikdirlər.
Qüdrətli dahilərin ölümü nə qəribə, nə kədərli təəssürat yaradır! Bu, heç bir şeydən fərqli olaraq xüsusi bir kədər növüdür. Daha kəskin kədər var, ürəyində ağrı var, amma daha dərin kədər yoxdur. Birdən üşüyürsən, ətrafın qaralır, sanki səmada nəsə çıxıb, günəş tutulması zamanı olduğu kimi narahatlıq və narahatlıq hiss edirsən. Fərqi yoxdur ki, bu insanları heç vaxt görməmisən, onlarla görüşməmisən: onların da səninlə eyni vaxtda yaşadıqlarını, eyni havadan nəfəs aldıqlarını, sizinlə eyni şeylərə əhəmiyyət vermələrini dərk etməkdən məmnun idiniz. Və bu, sizdə qürur hissi doğurdu, sanki özünüzə daha çox güvənirsiniz. Ən əsası isə, bu böyük ağılların yaradıcılığı onları müasirlərinə o qədər yaxınlaşdırır ki, onları dövrün bütün mənəvi həyatı ilə elə sıx bağlayır! Bu əlaqə güclü bir mühərrikə bağlanan və saysız-hesabsız budaqları sayəsində ən uzaq qəbuledicilərə çatan elektrik naqili kimidir. Dahiliyi hamımıza mənəvi atalıq, qardaşlıq telləri ilə bağlı olan bu qanlı qəriblərlə ən yaxın qohumlarınızdan daha çox yaxınsınız. Beləliklə, onlara qarşı hiss etdiyiniz qeyri-müəyyən, lakin dərin incəlik, təbiətdən ilhamlanan duyğuya bənzəyir - övladlarını tanımayan bu əbədi ana. Sintetik təfəkkürlə, yəni əşya və hadisələrin ümumi konturlarını qavramaq və təfərrüatlara fikir verməmək, zəngin təxəyyül, həssaslıq, düşüncə aydınlığı ilə seçilən, Jorj Sand dramaturq istedadına malik idi, onun əsərləri səhnədə uğur qazanırdı. Əgər bu uğur onun romanlarının uğuru qədər böyük deyildisə, burada söhbət janrın özündədir ki, o, təsvirləri, şaxələnmiş, hərtərəfli əhatə edən təbiət obrazlarını istisna edir, onun bu qədər səxavətli olduğu və yaradıcılığını ona bənzədir, yamyaşıl kollar və sürünən bitkilərlə örtülmüş qala və ya saray. Jorj Sandın pyeslərində, eləcə də nəsr əsərlərində söhbət həmişə hansısa sosial problemdən gedir. O, nəyisə sübut etmək üçün yazırdı və teatrı ona görə sevirdi ki, səhnə podiumu əvəz edə bilərdi. Onun üçün bu, izdihamla söhbət etmək, onlarla uca və qürurlu bir dildə danışmaq, kifayət qədər geniş əxlaqla dərslər vermək fürsəti idi, o, cəmiyyətə uyğunlaşmağı bacarırdı.
Ölümün biçib öz məhsulunu toplaması ağıllıdır, amma nə zəhləm gedir. Bütün nəsillər bir anda düşmür; bu çox kədərli, çox görünən olardı. Amma yavaş-yavaş. Çəmən eyni vaxtda bir neçə tərəfdən hücuma məruz qalır. Bir gün biri gedəcək; digəri, bir müddət sonra; İnsan düşünməli, özünə nəzər salmalı, boşluqları, geniş müasir qətli görməlidir.
