Herhard Hauptman

Herhard Hauptman (1862 – 1946) — Alman yazıçısı və dramaturqu idi. 1912 -ildə ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatı aldı.

Herhard Hauptman
Doğum tarixi	15 noyabr 1862
Doğum yeri	Szczawno-Zdrój
Vəfat tarixi	6 iyun 1946
Vəfat yeri	Jagniątków
Şəxsi veb-saytı Vikipediya məqaləsi

---

A

B

C

Ç

D

E

Ə

F

G

H

X

İ

J

K

Q

L

M

N

O

Ö

P

R

S

Ş

T

U

Ü

V

Y

Z

---

B

• Bəzi evliliklər yalnız yatmış heyvanlar kimi bir-birinə bağlanır.
• Bir işdə ustad olan, yeni bir işdə tələbə olmalıdır.
• Bütün musiqilər ürəkdən gəlir və yenidən ürəyə çatmalıdır.

D

• Daha dərin səhv edənlər də daha ağıllı olacaqlar.

H

• Həyat demək olar ki, davamlı özünü kəşf axınıdır.

X

• Xaricə gedən almanların kobudluğu, iddialı xasiyyəti, nadincliyi və pis davranışları o zamanlar çoxlarını narahat edirdi: müəyyən ziyan vururdu.
• Xeyirxahlıq bir sənətdir.

İ

• İnsanın baeyni ən qədim səhnədir. İlk teatrın açılışından çox əvvəl orada tamaşalar nümayiş etdirilirdi.
• İnsanların qayğısına qalmaq mədəniyyətdir, insanları xorlamaq: barbarlıqdır.

Q

• Qadın bir mələyi müvəffəqiyyətlə təqlid edir, amma xoşbəxtlikdən Allah bir neçə gözəl səhv etdi.
• Qadının zəif cəhətləri kişiləri sevindirir, kişilərin zəif cəhətləri qadınları incidir.

M

• Mən hələ də öz evimdəyəm?" — Son sözlər , 6 iyun 1946-cı il.

O

• Otun bitdiyini eşitməməlisən, əks halda kar olarsan.

Ö

• Ölüm həyatın ən yumşaq formasıdır: əbədi sevginin şah əsəridir.
• Ömrüm boyu mismarı çəkiclə daşa yeritməyə çalışdım. Yalnız indi başa düşdüm ki, cəkic də, mismar da, daş da elə mən özümmüşəm.

S

• Sevgi dolu baxışdır, görənin, peyğəmbərin baxışıdır.
• Sevgi ilə rənglənməyən hər şey rəngsiz olaraq qalır.

Y

• Yuxarıya can atan öz qanadlarını açsın.
• Yumor, sərhədsiz biliklə birləşən həddi bilməkdir.