Deyirlər ki, qadınlar digər həmcinsləri üçün geyinir, rəqabət hissi onlara güc gəlir. Bu düzdür. Amma dünyada kişilər olmasaydı, onlar belə etməzdilər.
Dəb keçir, stil qalır.
Dəb sadəcə geyimin sualı deyil. Dəb havada uçur, külək onu gətirir.
Dizaynerlər geyimin içindəki qadınları unudublar. Qadınların əksəriyyəti kişilər üçün geyinir və onlara heyran olmağı istəyir. Amma onlar paltarlarını cırmadan hərəkət etməli, maşına əyləşməlidir. Yəni geyim təbii olmalıdır.
Əgər bir qadın gözəlliyi ilə sizi heyrətləndirib və valeh edibsə, amma siz onun nə geyindiyini heç cür xatırlaya bilmirsinizsə, deməli o, qüsursuz geyinib.
Əgər insan bütün qadınlar haqqında pis danışırsa, deməli, hansısa qadın onu incidib.
Əgər qadın xəyanət edirsə, məntiqli səbəb axtarmaq lazım deyil. İş məntiqdə deyil, demək ki, hisslərdədir.
Əllər qadının vizit vərəqəsi, boyun şəxsiyyət vəsiqəsi, sinə isə xarici pasportudur.
Əsl alicənablıq nankorluğu bağışlamağı bacarmaqdır.
Ətir görünməz olsa da, unudulmaz və bənzərsiz aksessuardır. Qadının gəlişindən xəbər verir və gedəndən sonra onu xatırladır.
Ətir qadın haqda daha çox informasiya daşıyır, nəinki imza.
Ətir vurmayan qadının gələcəyi yoxdur.
Əvəzolunmaz olmaq üçün həmişə fərqli olmaq lazımdır.
Yaş qadın üçün əsas deyil: 20 yaşda valehedici, 40 yaşında və ömrünün sonuna qədər cazibədar olmaq olar.
Yəqin ki, tək qalmağım təsadüfi deyil. Bir kişinin mənimlə yaşaması çox çətin olardı, əgər o, çox güclü olmasa. O məndən güclüdürsə, onunla yaşaya bilməyən mənəm. … Mən nə ağıllı, nə də axmaq deyiləm, amma mən düşünmürəm ki, qabaqcıl insanam. İş qadını olmadan biznesdə olmuşam, yalnız sevgi üçün yaradılmış qadın olmadan sevmişəm. Mənə elə gəlir ki, sevdiyim iki kişi məni həm yerdə, həm də göydə xatırlayacaq, çünki kişilər həmişə onları narahat edən qadını xatırlayırlar. Mən insanlar və həyat üçün əlimdən gələni etdim, qanunlar olmadan, amma ədalət zövqü ilə.