Bəzən düşünürəm ki, əgər tütünü bu qədər sevirsənsə, bu, nikotinin gücünə görə deyil, bu boş və mənasız dünyada asanlıqla mənası olan bir şey etmək təəssüratı yaratdığındandır.
Biz yazıçılara ən çox verilən sual, sevimli sual budur: Niyə yazırsan? Yazmağa fitri ehtiyacım olduğu üçün yazıram. Başqaları kimi normal iş görə bilmədiyim üçün yazıram. Yazdıqlarım kimi kitabları oxumaq istədiyim üçün yazıram. Hamıya hirsləndiyim üçün yazıram. Bütün günü otaqda oturub yazmağı çox sevdiyim üçün yazıram. Mən ona görə yazıram ki, real həyatdan ancaq onu dəyişdirməklə iştirak edə bilirəm. Ona görə yazıram ki, başqaları, bütün dünya bizim necə bir həyat yaşadığımızı bilsinlər və İstanbulda, Türkiyədə yaşamağa davam etsinlər. Kağızın, qələmin, mürəkkəbin iyini sevdiyim üçün yazıram. Mən ədəbiyyata, roman sənətinə hər şeyə inandığımdan daha çox inandığım üçün yazıram. Bu vərdiş, həvəs olduğu üçün yazıram. Unudulmaqdan qorxduğum üçün yazıram. Yazının gətirdiyi izzəti və marağı bəyəndiyim üçün yazıram. Mən tək qalmaq üçün yazıram. Ola bilsin ki, hamıya niyə belə çox, çox qəzəbli olduğumu anlamağa ümid etdiyim üçün yazıram. Oxumağı xoşladığım üçün yazıram. Mən ona görə yazıram ki, bir romana, esseyə, bir səhifəyə başlayan kimi onu bitirmək istəyirəm. Hamı məndən yazmağı gözlədiyi üçün yazıram. Kitabxanaların ölməzliyinə, kitablarımın rəfdə necə oturduğuna uşaqcasına inandığım üçün yazıram. Həyatın bütün gözəlliklərini, zənginliklərini sözə çevirmək həyəcanlı olduğu üçün yazıram. Mən hekayə danışmaq üçün yox, hekayə yazmaq üçün yazıram. Yazıram, ona görə yazıram ki, getməli olduğum bir yer var, amma yuxuda olduğu kimi, tam çata bilmirəm. Heç vaxt xoşbəxt olmağı bacarmadığım üçün yazıram. Xoşbəxt olmaq üçün yazıram.
Divar, qarşısında dayanmamalı olduğunuz bir şeydir. Divardan qaçmağın ən yaxşı yolu, onun mövcud olduğunu nəzərə alaraq, lakin onun varlığından təsirlənmədən, sanki yoxmuş kimi davranmaqdır.
Şərqlə Qərbin toqquşması və sivilizasiyaların toqquşması, təəssüf ki, son 20 ildə ortaya çıxan ən təhlükəli və dəhşətli ideyalardan biridir. O qəribə ideya indi reallığa çevrilir və bu nəzəriyyə toqquşmaya gətirib çıxarır. sivilizasiyaların və çoxlu sayda insanların ölümü. Lakin mədəniyyət bir qarışıqdır. Mədəniyyət müxtəlif mənbələrdən olan şeylərin qarışığı deməkdir.
45 yaşına qədər İstanbulda yaşayan və insanlıqdan yazan bir türk yazarı idim. Mən indi İstanbulun simvoluyam. Bu şüur məni xoşbəxt etmir, amma doğrudur, indi insanlığa İstanbul vasitəsilə çatıram.
Yaxşı oxucu olmaq mətni oxuyub əzbərləmək demək deyil; bütün ruhunla özünü ona qərq etməlisən. Biz həyatımızda çox az kitaba aşiq oluruq. Yaxşı şəxsi kitabxana nadir və orijinal kitablardan ibarət olmalıdır. Flober düz deyirdi ki, insan on kitabı diqqətlə oxusa, müdrik olar. Bu arada insanlar adətən on kitab oxumurlar. buna görə də kitab toplayır və öz kitabxanaları ilə öyünürlər. Kitabın, kitabxananın, demək olar ki, olmadığı bir ölkədə yaşadığım üçün bir bəhanə tapıram. Kitabxanamdakı on iki min kitab yaradıcılığım üçün ilham mənbəyidir.Bəlkə də əslində on iki mindən on beşini bəyənirəm, amma kitabxanama aşiqəm. Mən kitabları əşyalar kimi sevmirəm. Onların ətrafımda olması məni sevindirir, onları tanıyıram və istədiyim kitabı hər an oxuya bilirəm. bizi sevməyə hər zaman hazır olan qadınların olduğunu biləndə nə qədər xoşbəxt oluruq. Və o bağlılıqdan qaçdığım üçün sevgidən qorxduğum kimi, hər hansı bir bəhanə ilə kitablardan qurtulmaqdan xoşbəxtəm. Son on ildə kitablardan qurtulmaq üçün əvvəllər ağlıma gəlməyən yeni fürsət tapdım. “Bizim milli” olmaq üçün kitablarını aldığım, topladığım, hətta bəzən oxuduğum yazarlar son illər kitablarımın nə qədər pis olduğunu israrla sübut etməyə çalışırlar. İlk vaxtlar işimə belə böyük önəm vermələrinə sevindim. İndi sevinirəm ki, kitabxanamı təmizləmək üçün əllinci-yetmişinci illərin səfeh, babat, nankor, bədbəxt, az tanınan qədim türk yazarlarının daha çox kitabları var.
Yaxşı rəssam öz möcüzələri ilə beynimizdə yer tutmaqla kifayətlənmir, amma sonda yaddaşımızın panoramasını dəyişir.
Yazının məndə ilk oyatdığı şey öz otağına qapanaraq sözlərlə tək başına özünə çəkilən adamdır.