Tofiq Fikrət (türk. Mehmet Tevfik Fikret; 24 dekabr 1867 – 19 avqust 1915) — Osmanlı dövründə yaşamış böyük türk şairi, pedaqoqu və jurnalisti, türk ədəbiyyatında "Sərvəti-fünun" və ya "Ədəbiyyati-cədidə" adlanan cərəyanın banisi.

Tofiq Fikrət
Doğum tarixi 26 dekabr 1867
Doğum yeri İstanbul
Vəfat tarixi 19 avqust 1915
Vəfat yeri İstanbul
Dəfn yeri Aşiyan qəbiristanlığı
Vikipediya məqaləsi



A B C Ç D E Ə F G H X  İ   J  K Q L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z


  • Çalışın, mübarizə aparın, düşünün, axtarın, tapın, qaçın, tireləyin, qışqırın. Dayanmaq vaxtı keçdi, işləmək vaxtıdır.
  • Dəniz qadın kimidir, heç güvənmək olmaz ha.
  • Ən sakit səyahət yuxudur.
  • Göz açıldıqca ruh pərdələnir.
  • Qadın səfil olarsa, alçalar bəşər.
  • Mənim ritualım düşünmək və etməkdir. Mənim dinim insan kimi yaşamaqdır.
  • Millət yoludur, haqq yoludur tutduğumuz yol,
    Ey haqq yaşa, ey sevgili millət, yaşa var ol!
  • Şübhə işığa doğru qaçır. Axırda həqiqəti tapacaq insan ağlıdır.
  • Təbii ki, qadın bədbəxt olarsa, insan da alçalar.
  • Vətən çalışqan insanların çiyinləri üstündə yüksəlir.
  • Vətən üçün ölmək də var, lakin borcun yaşamaqdır.[1]
  • Vətənim bütün yer üzü, millətim insanlıqdır.
  • Yaşamaq həm vəzifədir, həm də haqdır insan oğluna.
  • Zülmün topu var, gülləsi var, qalası varsa, haqqın da bükülməz qolu, dönməz üzü vardır.

İstinadlar

redaktə
  1. Ağıla və qəlbə işıq saçan sözlər. Bakı, 2014. səh.497