Altı il əvvəl Leonardla dost olduq və dərhal dörd əlli layihə haqqında düşünməyə başladıq. Təqdim etdiyim əsəri səsin, səsin, rəngin və hərəkətin hər birinin özünəməxsus həyat tapdığı və birlikdə vahid poetik ifadəni təmsil etdiyi “çox duyğulu teatr” kimi müəyyənləşdirirəm.
Yetmişinci illərin əvvəllərində ansamblımla Almaniyaya gedəndə məni bir növ primitiv vəhşi hesab edirdilər, mənim bu klassik təlimimdən heç kimin xəbəri yox idi. Musiqiçilər mənim partituralarıma baxdılar və elə bildilər ki, mən kənddən yeni gəlmiş sadə adamam...