İnsan zehninin ikinci xüsusiyyəti, insanların uzaq və bilinməyən şeylər haqqında heç bir təsəvvür yarada bilmədikləri yerdə, bilinən və mövcud olan şeylərə görə mühakimə etmələridir.
Insan zehninin sonsuz imkanlarndan istifadə etməklə özünü ağılın cəhalətlə qarışdığı kainatın hökmdarına çevirir.
İnsanın bilə biləcəyi şeylər məhduddur və özü kimi mükəmməl deyil.
Kişilər əvvəlcə ehtiyac hiss edir, sonra fayda axtarır, sonra rahatlığa gedir, daha sonra özlərini zövqlə əyləndirir, oradan dəbdəbə içərisində əriyir və nəhayət dəli olur və maddələrini israf edir.