Azərbaycan atalar sözləri/Ç

C Azərbaycan atalar sözləri
Müəllif: Şifahi xalq ədəbiyyatı
D
Sister Projects. Həmçinin baxın: Haqqında •
  • Çağrılan yerə ərinmə, çağrılmayan yerdə görünmə.
  • Çağrılmamış qonaq süpürülməmiş yerdə oturar.
  • Çağırılmamış qonağı köpəklər qarşılar.
  • Çağıraram – eldən ayıb, çağırmaram – it itdi.
  • Çax-çax edən nalçadır, iş bitirən axçadır.
  • Çaxırı lala versən, lal dil açar.
  • Çaqqal güləndə toyuq qaqqıldar.
  • Çaqqal var gödən çıxarır, yenə ayaqları yalındır.
  • Çaqqal yuvasında toyuq qaqqıldayar.
  • Çaqqaldan çox çarıq aparan olmaz, qurdun adı bədnamdır.
  • Çaqqalın yuxusuna toyuq gələr.
  • Çala-çala çalağan olar.
  • Çalağan göydə dolanır, cücənin ürəyi bulanır.
  • Çalış ki, dostun olsun, düşman ocaq başında.
  • Çalışqan əl nəyə dəysə qızıl olar.
  • Çamura daş atma, üzünə sıçrar.
  • Çanaxda balın olsun, Yəməndən arı gələr.
  • Çanağında bal olsun, arısı gələr Bağdaddan. [1]
  • Çapqınçı ol, insafı əldən vermə.
  • Çarəsiz dərdə Loğman da acizdir.
  • Çarığını əsirgəməyən patavasın da qoyar üstünə.
  • Çarvadara yol göstərməzlər.
  • Çay bir olar, çeşmə min.
  • Çay görməmiş çırmanır.
  • Çaya çatmamış çarığını çıxarma.
  • Çayın daşı, çölün quşu.
  • Çayır dedi: yeddi il leylək yuvasında qaldım, yerə düşüb yenə atamın vətənini itirmədim.
  • Çəkmə, çəkə bilməzsən, bərkdir fələyin yayı.
  • Çəkmə, çəkmə bu dərdi, çəkən bilər bu dərdi.
  • Çəkmə namərd minnətin, get qürbətdə dolan gəz.
  • Çəkişməsən bərkiməzsən.
  • Çəltik xatirinə suluflar da su içər.
  • Çənginin qazandığı ənliyə, kirşana gedər.
  • Çətinliyə düşməyən rahatlığın qədrini bilməz.
  • Çıxan ay doğuşundan bəllidir.
  • Çıxan can geri dönməz.
  • Çıxmayan cana umud çoxdur.
  • Çıraq keçənə yaxın çox işıq verər.
  • Çıraq öz dibinə işıq salmaz.
  • Çibin qana yığılar.
  • Çirkaba daş atma, üstünə sıçrar.
  • Çirkin bəzənincə toy keçər.
  • Çirkin üzün gizlədər, göyçək budaqlar gəzər.
  • Çirkinim, gözlə, gedim gözəl axtarım, tapmadım gözəlimsən ki, gözəlim.
  • Çirkinliyin Allahdan, üz yumamağın nədən?
  • Çiy süd əmənə etibar yoxdur.
  • Çoban çox olanda qoyunu qurd yeyər.
  • Çoban köpəyi kimi nə yeyər, nə yedirdər.
  • Çobana vermə qızı, ya qoyun güddürər, ya quzu.
  • Çobanı özündən olanın qoyunu dişi doğar.
  • Çobanın könlü olsa, təkədən pendir tutar.
  • Çobanın yağı çox olanda çarığına sürtər.
  • Çobansız sürü yolu azar.
  • Çox aş ya qarın ağrıdar, ya baş.
  • Çox aşna tutan aşnasız qalar.
  • Çox bilən çox çəkər.
  • Çox bilən quş dimdiyindən tələyə düşər.
  • Çox bilib az danışmaq igidin ləngəridir.
  • Çox bilmək lazımdır ki, az bildiyini bilə biləsən.
  • Çox danışan çox yanılar.
  • Çox görən çox istər, az görənin yadına da düşməz.
  • Çox gülən çox da ağlar.
  • Çox hürən it tutmaz.
  • Çox istəyən azdan da olar.
  • Çox öyünmə tat qızı, pendirindən qıl çıxır.
  • Çox yaşayan çox bilməz, çox yer gəzən çox bilər.
  • Çox yemək adamı az yeməkdən də qoyar.
  • Çox yemək heyvan işidir.
  • Çoxluğa daş atılmaz.
  • Çolaq koru görəndə öz halına şükr elər.
  • Çömçə tutan sənə sarıdır.
  • Çörək açanı qılınc açmaz.
  • Çörək baha olanda ölüm ucuz olar.
  • Çörək basan ayağa düşər.
  • Çörək tapmaz yeməgə, turp axtarar gəgirməgə.
  • Çörəksiz ev olmaz, köpəksiz kənd.
  • Çörəyi at dəryaya, balıq bilməz, Xalıq bilər.
  • Çörəyi dizində olandan uzaq.
  • Çörəyi torpaqdan al, özgənin ağzından yox.
  • Çörəyi ver çörəkçiyə, bir çörək də üstəlik.
  • Çörəyin tək yeyən yükün özü çəkər.
  • Çör-çöplə yanan ocağın istisi olmaz.
  • Çubuğu vaxtkən əyməsən, böyüyəndə əyilməz.
  • Çuvala girməyən canım dağarcığa girib.
  • Çuvallar doldu, dağarcıqlar dolmaz.
  • Çünki oldun dəyirmançı, çağır gəlsin dən Koroğlu.
  • Çürük taxta mıx götürməz.

İstinadlar

redaktə
  1. Atalar sözü:/ B. Tahirbəyovun redaktəsi ilə. Bakı:Yazıçı, 1985, s.670.